رخنه و نفوذ افراد فرصت طلب در درون یک نهضت، از آفت های بزرگ هر نهضت است. وظیفه ی بزرگ رهبر اصلی این است که راه نفوذ و رخنه ی این گونه افراد را سد نمایند.
هر نهضت،مادام که مراحل دشوار اولیه را طی می کند، سنگینی اش بر دوش افراد مؤمن مخلص فداکار است، اما همین که به بار نشست و یا لااقل، نشانه های باردادن ، آشکار گشت و شکوفه های درخت، هویدا شد،سروکله ی افراد فرصت طلب،پیدا می شود.روز به روز که از دشواری ها، کاسته می شود و موعد چیدن ثمر،نزدیک تر می گردد، فرصت طلبان، محکم تر و پرشورتر ، پای علم نهضت سینه می زنند. تا آنجا که تدریجا انقلابیون مؤمن و فداکار اولیه را از میدان به در می کنند. این جریان تا آنجا کلیت پیدا می کند ،که می گویند: انقلاب،فرزند خوار است. گویی خاصیت انقلاب این است که همین که به نتیجه رسید،فرزندان خود را یک یک، نابود سازد. ولی انقلاب،فرزند خوار نیست. غفلت از نفوذ و رخنه ی فرصت طلبان است که فاجعه ببار می آورد....

منبع : http://www.ebratha.org/new_mag.php